به دوردستها نیاندیشیم، آنقدر سر را بالا گرفته ایم که حتی دستهای خود را نمی بینیم، دستهائی که می تواند کمک رسان خوبی باشد!
زیاد خوشحال نباشیم، جهنم همین جاست...شاید اینجا از جهنم بدتر است!
جهنم آن نیست که جسم ما را به آتش بکشد، جهنم آن است که روح و روان ما را به تباهی بکشاند..همه ما لحظاتی جهنم را تجربه کرده ایم.
براستی درد و عذاب چیست؟ درد چیزی است که به انسان رنج می دهد و توام با احساس ناراحتی و نا امیدی و رنج فراوان است. اما درد زمانی درد است که خارج از ظرفیت انسان نباشد، چرا که دیگر درد نیست، بلکه نیستی و نابودی است.
درد خارج از ظرفیت انسان، او را نیست و نابود می کند و این آخر خط است و برای هر کس یکبار اتفاق می افتد. مردن!
شاید عذاب جهنم بسی فراتر از عذاب دنیا است و اگر اینگونه باشد پس شدت درد بیشتر نیست، فقط احساس ما تغییر می کند و ما درد را بیشتر حس می کنیم. در آن زمان نیز شدت عذاب نمی تواند فراتر از ظرفیت ما باشد چرا که در این صورت عذاب معنی پیدا نمی کند!
معتادی که چهار ستون بدنش به لرزه افتاده است و داروئی ندارد که درد خود را التیام بخشد، نوعی از عذاب جهنم را تجربه می کند.
کودک گرسنه اي که بعد از گريه هاي فراوان، هنوز چيزي براي سير کردن خود پيدا نکرده است، نوعي ديگر از عذاب جهنم را تجربه مي کند.
پس اينجا جهنمي ديگر است که ما براي ديگران يا ديگران براي ما درست کرده اند!
و ما چه بيهوده خوشحاليم که فکر مي کنيم پس از تحمل اينهمه رنج و عذاب ما را با احترام تمام به بهشت خواهند برد وروي تختهاي گرانبها خواهند نشاند...
زیاد خوشحال نباشیم، جهنم همین جاست...شاید اینجا از جهنم بدتر است!
جهنم آن نیست که جسم ما را به آتش بکشد، جهنم آن است که روح و روان ما را به تباهی بکشاند..همه ما لحظاتی جهنم را تجربه کرده ایم.
براستی درد و عذاب چیست؟ درد چیزی است که به انسان رنج می دهد و توام با احساس ناراحتی و نا امیدی و رنج فراوان است. اما درد زمانی درد است که خارج از ظرفیت انسان نباشد، چرا که دیگر درد نیست، بلکه نیستی و نابودی است.
درد خارج از ظرفیت انسان، او را نیست و نابود می کند و این آخر خط است و برای هر کس یکبار اتفاق می افتد. مردن!
شاید عذاب جهنم بسی فراتر از عذاب دنیا است و اگر اینگونه باشد پس شدت درد بیشتر نیست، فقط احساس ما تغییر می کند و ما درد را بیشتر حس می کنیم. در آن زمان نیز شدت عذاب نمی تواند فراتر از ظرفیت ما باشد چرا که در این صورت عذاب معنی پیدا نمی کند!
معتادی که چهار ستون بدنش به لرزه افتاده است و داروئی ندارد که درد خود را التیام بخشد، نوعی از عذاب جهنم را تجربه می کند.
کودک گرسنه اي که بعد از گريه هاي فراوان، هنوز چيزي براي سير کردن خود پيدا نکرده است، نوعي ديگر از عذاب جهنم را تجربه مي کند.
پس اينجا جهنمي ديگر است که ما براي ديگران يا ديگران براي ما درست کرده اند!
و ما چه بيهوده خوشحاليم که فکر مي کنيم پس از تحمل اينهمه رنج و عذاب ما را با احترام تمام به بهشت خواهند برد وروي تختهاي گرانبها خواهند نشاند...
۲ نظر:
سلام مطلبتون خیلی جالب بود.آدم کفش می بره.درسته .یه خواب بذ دیدم . توخواب اونقدرترسیدم که زبونم بنداومده بود.ازخواب پریدم.توذهنم اون خواب رومرورکردم.دیگه اصلا نترسیدم وباخودم گفتم:این مسحره است این خواب که اصلا ترسناک نیست.وتفاوت بین احساس خواب وبیداری روباتمام وجودم حس کردم.جهنم هم اینطوریه یعنی کمیت احساس خیلی فرق نمی کنه بلکه نوع وکمیتش عوض می شه.البته این بد نیست که برای فرار ازاین جهنم دنیاتصویری ازبهشت داشته باشیم.توهندوستان عقیده دارن که همه ی آدم هابعدازمرگ دوباره متولدمی شن.ولی به یه شکل دیگه وتویه وضعیت دیگه.واسه همین هم ازفقرواون همه اختلاف طبقاتی توکشورشون رنج نمی برن.
مریم
کاملا درسته! قسمت آخر مطلبت هم خیلی جالب بود.مرسی از نظرت.
ارسال یک نظر