ما چقدر شیطون هستیم!

امروز سر یکی از جلسات امتحانات مراقب بودم. امتحان تو اتاق کامپیوتر برگزار میشد...هر دانشجو پشت یک کامپیوتر نشسته بود بطوری که تو هر ردیف دو نفر نشسته بودند که هر کدام کنار دیوار بودن و بینشون اون همه کامپیوتر خالی مونده بود. ارتباطشون رو با شبکه قطع کردن و بعد از امتحان هم استاد مربوطه میتونه تو هر کامپیوتر چک کنه و ببینه بچه ها چیکار کردن و چه برنامه ای رو اجرا کردن. منم که بالاسرشون بودم و قرار بود که مواظبشون باشم حرف نزنن. تازه علاوه بر همه اینها منشی مربوطه هم تو اتاق پشتی با دوربین کلاس رو از نزدیک چک میکنه، حتی امروز من دیدم که باهاش میشه ورقه بچه ها رو دید!
خوب با این همه سیستم مراقبت هر کی باشه فکر میکنه که چه بچه های متقلبی دارن!!!!!!!!! خوب درست برعکس اینجا بچه ها اینقدر آروم هستن که صداشون در نمیاد...اصلا اهل بحث کردن نیستن...تازه اگه کسی هم تقلب کنه دیگه شش شبانه روز جلوی اتاق استاد چسب نمیشه که هر دو سه ثانیه بره و پدر استاده در بیاره و هزار و یک مشکل برای خودش بتراشه...!:)
من که امروز لپ تاپمو بردم و نشستم کار خودمو کردم، البته ویلی بیش از این انتظار نداشت...فقط باید گوشامو تیز می کردم تا کسی حرف نزنه...
برام جالب بود که اینقدر اینا ساکت و خجالتی بودن که آدم فکر میکرد بچه راهنمائی هستن نه دانشجو!!!!!!!!!!:)
بهر حال خوش به حال استادهای اینجا!