داستانی هست در باره پلیکانی که در زمستان سخت خود را برای تغذیه فرزندانش با گوشتش، فدا کرد. وقتی سرانجام از ضعف جان سپرد، یکی از جوجه ها به دیگری گفت، بالاخره راحت شدیم! از بس هر روز آن چیز گندیده را خوردیم، خسته می شدم!
مرجع: از یکی از کتابهای پائولو کوئیلو ( شاید مکتوب...یادم نیست!)