چشمی به عمق اقیانوس، قلبی به وسعت گیتی، صدایی به بلندی سکوت و نفسی به گرمی آفتاب، نیازاست تا توان دریافتنت باشد و افسوس و صد افسوس که عمق نگاهت بیش از عمق اقیانوس و وسعت بازوانت بیش ازوسعت گیتی بود. افسوس که حتی طپش قلبت سکوتی را نشکست و نفست گرمتر از آفتاب بود!افسوس که دنیا با این همه مهربان نبود!
۱ نظر:
دنيا مهربان بود و هست و خواهد بود. مردمان نامهربان دنيا را به چشم ما نامهربان مينمايند.
با مردمان مهربان دنيا را مهربان خواهي يافت.
ارسال یک نظر