بازم داریم به ژانویه نزدیک میشیم و من که هر سال یه بار باید قلبم برای ایران بطپه، دلتنگیهام شروع شده! بازم هرروز با یاد ایران می خوابم...دیگه دارم برای دیدن خانوادم تشنه میشم...امشب فیلم مسعود بخشی رو دیدیم که تو فستیوال گنت داره اکران میشه...در مورد تهران بود. خیلی فیلم جالب و برای من خو شایندی بود البته مزید بر علت هم شد که من بیشتر ایران رو یاد کنم!
این روزها با اضافه شدن تعداد ایرانیها در اینجا بیشتر در مورد مردم و کشورمون صحبت می کنیم و هیچ وقت هم به نتیجه مشخصی نمیرسیم جز اینکه اعصاب همه خورد میشه! دیگه باید سعی کنم کمتر در این مورد صحبت کنم تا منم مثل نبوی بیچاره قلبم یه روز نگیره که مجبور بشم عمل کنم!:)
دارم میبینم که ما ایرانیها همه روزه بحثمون اینه که ما در گذشته چنان و چنین بودیم، زمان داریوش ما بهمان بودیم و خلاصه هی سعی میکنیم بگیم که ما در گذشته برتر بودیم...
وقتی جدی فکر میکنم نمیدونم که با این حرفها ما واقعا می خواهیم چی اثبات کنیم! آنچه که مهمه اینه که ما به یه زندگی منظم و آزاد توام با آرامش احتیاج داریم و این حق طبیعی هر انسانیه حتی اونی که توی یه کشور کوچیک آفریقایی یا توی یه جزیره زندگی میکنه که هیچ پشتوانه تاریخی نداره!
اصلا ما عادت به پز دادن داریم، به نظرم تاریخ برای اینه که ازش یاد بگیریم نه اینکه باهاش پز بدیم...این خیلی خوبه که منشور حقوق بشر در تاریخ کهن در ایران نوشته شده باشه ولی اگه کسی قرار بشه پز بده این ما نیستیم که درش هیج نقشی نداشتیم...از کشور اومدیم بیرون و زندگی آزاد خودمون رو داریم، از نظم اینجا لذت می بریم، از کیفیت کالا راضی هستیم، دور دنیا به آسانی مسافرت میکنیم، دارای جایگاه اجتماعی خوبی هستیم، کسی مزاحممون نمیشه، نیمه شب به راحتی در خیابان قدم میزنیم و....
بلکه کسانی باید پز بدن که به خاطرش دارن رنج میکشن و در نگه داری اون سهیم هستن...کسانی که به خاطرش هزینه دادن، کسانی که در بطن جامعه هستن..کسانی که با همه طبقات جامعه در ارتباطند و براشون تلاش میکنن...
آنچه که مهمه اینه که نژاد پرست نباشیم!
این روزها با اضافه شدن تعداد ایرانیها در اینجا بیشتر در مورد مردم و کشورمون صحبت می کنیم و هیچ وقت هم به نتیجه مشخصی نمیرسیم جز اینکه اعصاب همه خورد میشه! دیگه باید سعی کنم کمتر در این مورد صحبت کنم تا منم مثل نبوی بیچاره قلبم یه روز نگیره که مجبور بشم عمل کنم!:)
دارم میبینم که ما ایرانیها همه روزه بحثمون اینه که ما در گذشته چنان و چنین بودیم، زمان داریوش ما بهمان بودیم و خلاصه هی سعی میکنیم بگیم که ما در گذشته برتر بودیم...
وقتی جدی فکر میکنم نمیدونم که با این حرفها ما واقعا می خواهیم چی اثبات کنیم! آنچه که مهمه اینه که ما به یه زندگی منظم و آزاد توام با آرامش احتیاج داریم و این حق طبیعی هر انسانیه حتی اونی که توی یه کشور کوچیک آفریقایی یا توی یه جزیره زندگی میکنه که هیچ پشتوانه تاریخی نداره!
اصلا ما عادت به پز دادن داریم، به نظرم تاریخ برای اینه که ازش یاد بگیریم نه اینکه باهاش پز بدیم...این خیلی خوبه که منشور حقوق بشر در تاریخ کهن در ایران نوشته شده باشه ولی اگه کسی قرار بشه پز بده این ما نیستیم که درش هیج نقشی نداشتیم...از کشور اومدیم بیرون و زندگی آزاد خودمون رو داریم، از نظم اینجا لذت می بریم، از کیفیت کالا راضی هستیم، دور دنیا به آسانی مسافرت میکنیم، دارای جایگاه اجتماعی خوبی هستیم، کسی مزاحممون نمیشه، نیمه شب به راحتی در خیابان قدم میزنیم و....
بلکه کسانی باید پز بدن که به خاطرش دارن رنج میکشن و در نگه داری اون سهیم هستن...کسانی که به خاطرش هزینه دادن، کسانی که در بطن جامعه هستن..کسانی که با همه طبقات جامعه در ارتباطند و براشون تلاش میکنن...
آنچه که مهمه اینه که نژاد پرست نباشیم!
۳ نظر:
leila jon. manzoret maim ke darim inja rang mikeshim???????
ای ول خاطره عزیز، بازم بهم سر بزن...نمی دونی از دیدن ایملت و نظرت اینجا چقدر خوشحال شدم...
نه عزیزم منظورم تو نیستی که زندگی پرنسسی داری...:-)
اگه اسم ببرم می دونی که چی میشه!:-)))
و این منم
زنی تنها
در آستانه ی فصلی سرد
http://www.avayeazad.com/foroogh_farokhzad/iman_biavarim_be_aghaze_fasle_sard/1.htm
ارسال یک نظر